นี่คือบันทึกของวิกเตอร์ในการพบกับโจและพาเขามาที่ Team Tripak:

​

“ฉันอยู่ในพื้นที่ชนบททางตอนเหนือของรัฐจอร์เจีย และทำงานในโครงการอื่นได้ไม่นานหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานกับ Tripak เพื่อช่วยในด้านการตลาด ฉันหยุดอยู่ที่อาคารเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งอยู่นอกเส้นทางที่พ่ายแพ้ และมีธุรกิจขนาดเล็กสองหรือสามแห่งใน ตึก. ฉันเดินไปทางด้านหลังและเข้าไปในประตูและได้แนะนำให้รู้จักกับโจ เบอร์ริส.

​

ฉันนั่งลงและอย่างที่เคยทำ ฉันมองไปรอบๆ สำนักงานเพื่อดูว่ามีอะไรอยู่บนผนังหรือโต๊ะ ฉันรู้สึกประหลาดใจที่เห็นชั้นหนึ่งเต็มไปด้วยถ้วยรางวัลการแข่งขัน เห็นได้ชัดว่ามีคนประสบความสำเร็จอย่างดีในการแข่งรถ ดังนั้นฉันจึงถามโจเกี่ยวกับเรื่องนี้ โจบอกฉันว่าเขาเป็นนักขับในรายการแข่งรถ และใช่ เขาประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี เขายังบอกฉันว่ามีเรื่องราวที่สอดคล้องกับความสำเร็จของเขา

​

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นใกล้กับเกนส์วิลล์ จอร์เจีย ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากแอตแลนต้า มอเตอร์สปีดเวย์ ข้าพเจ้าเคยเห็นทางซึ่งอยู่ใกล้กับที่ข้าพเจ้าอยู่ในเวลานั้นด้วย โจบอกว่าเขาชอบการแข่งรถมากและมีรถเป็นของตัวเองที่ค่อนข้างเร็ว แต่เนื่องจากเขาอายุสามสิบปลายๆ มันจึงเป็นแค่ความฝัน ภรรยาของเขาทำให้เขาประหลาดใจด้วยของกำนัลของโปรแกรมการแข่งรถสำหรับ Speedway ซึ่งรวมถึงบทเรียนและความสามารถในการลงแข่งในตอนท้าย

​

โจเล่าว่าเขาตื่นเต้นแค่ไหนเกี่ยวกับของขวัญชิ้นนี้และสนุกกับบทเรียนมากเพียงใด แต่ในวันที่แข่งขัน ฝนก็ตก โจออกไปและเริ่มต้นโดยไม่มีใครขัดขวาง เขาบอกว่าเขาลุยฝนได้ดีจริง ๆ และดูเหมือนว่าจะเหมาะกับสไตล์การแข่งรถของเขาด้วย เมื่อสิ้นสุดการแข่ง สุภาพบุรุษคนหนึ่งขึ้นมาและแสดงความคิดเห็นว่าโจลงรอบได้ดีแล้วจึงถามว่าเขาลงแข่งให้กับทีมใด โจตอบว่าเขาไม่ได้อยู่ในทีมและนี่คือการแข่งขันครั้งแรกของเขา

​

สุภาพบุรุษจึงตอบว่าโจควรมากับเขาและพบปะคนสองสามคน สิ่งต่อไปที่คุณรู้ โจอยู่ในทีมแข่งรถและกำลังเดินทาง

​

เป็นเรื่องราวที่สนุกจริงๆ และฉันเริ่มเล่าให้โจฟังเกี่ยวกับไตรปักษ์ และแนวคิดที่ว่านี่อาจเป็นสิ่งที่เขาและทีมของเขาอาจทำการทดสอบได้ เขาตกลงและฉันทิ้งผลิตภัณฑ์ต่างๆ ไว้ให้เขาทดลองใช้ ฉันติดต่อกับ Joe อยู่เสมอ และเราได้พูดคุยเกี่ยวกับการแข่งขันของเขาและความคืบหน้าของ Tripak เป็นครั้งคราว แล้วโจโทรมาถามผมว่าอยากลงแข่งไหม ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร แต่เขาอธิบายว่า Atlanta Motor Speedway มีสิ่งที่เรียกว่า Track It, Track Days ฉันสามารถขี่ไปกับเขาในการแข่งขันจริงบนสนามแข่งสปีดเวย์

​

ฉันบอกว่าฉันพร้อมสำหรับการผจญภัยและพบเขาที่สนามแข่ง ฉันต้องเซ็นข้อความปฏิเสธความรับผิดชอบโดยบอกว่าถ้าฉันได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตในการแข่งขัน โจและสนามจะต้องรับผิดชอบ แต่หลังจากนั้น เราก็ได้เริ่มต้นขึ้น ฉันนั่งรถรางของเขาเป็นรอบแรกพร้อมกับคนอื่นๆ อีกมากที่แค่อยากจะอยู่บนแทร็กเพื่อดูว่ามันเป็นอย่างไร จากนั้นเราก็รอให้การแข่งขันของเราเกิดขึ้น

​

หลังจากผ่านไปสามสิบนาทีหรือมากกว่านั้นในหลุมพูดคุยกับลูกเรือและมองไปรอบ ๆ โจบอกว่าถึงเวลาแล้วและถามว่าฉันพร้อมหรือยัง ฉันตอบว่าเนื่องจากฉันไม่ได้สวมผ้าอ้อม ฉันจึงอาจต้องการเดินทางไปท่าเรือใกล้ ๆ เพื่อความปลอดภัย ฉันแค่ล้อเล่นและตื่นเต้นมากที่ได้เข้าร่วมการแข่งขัน

​

เราเริ่มต้นแล้วและมันช่างเร่งรีบจริงๆ ฉันขับเร็วและใช้เวลาหลายปีในการแข่งมอเตอร์ไซค์วิบากกับเพื่อน ๆ ในการเร่งเครื่องของเราให้ถึงขีดจำกัด แต่นั่นก็ไม่ได้เตรียมฉันให้พร้อมสำหรับเรื่องนี้ เราผลัดกันที่แปดสิบว่าฉันจะไม่พยายามที่ห้าสิบ เราขับรถยนต์ที่เร็วกว่ามาก และขึ้นหลังรถเร็วมาก ฉันกำลังจะดันรูบนกระดาน โจคอยมองมาที่ฉันและถามว่าฉันสบายดีไหม ฉันก็ตอบหรือยกนิ้วโป้งให้เขาเสมอ เมื่อเขาถามฉันอีกครั้ง ฉันตอบไปว่าคุณสามารถบอกได้ว่าฉันสบายดีไหม และมีความสุขกับสิ่งที่ฉันทำถ้าฉันยิ้ม ฉันบอกเขาว่าฉันไม่หยุดยิ้มตั้งแต่เราเริ่ม มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมมาก และฉันกำลังเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันครั้งต่อไปด้วยรถที่เร็วกว่ามาก"